Malowniczo położony na wąskim grzbiecie niewielkiego wzgórza, stanowi charakterystyczny akcent w krajobrazie. Prawdopodobnie już w XIVw. założono w tym miejscu siedzibę rycerską, a potem renesansowy dwór, który następnie, w latach 1720-1722, przebudowano na barokową rezydencję – jedną z piękniejszych i bogatszych na Ziemi Kłodzkiej. Inicjatorem przedsięwzięcia był Frantz Anton von Haugwitz, przedstawiciel znanego, czeskiego rodu władającego Piszkowicami niemal nieprzerwanie od 1346 do 1819r.

Okazały, dwukondygnacjowy budynek pałacu stoi na wydłużonym tarasie wieńczącym szczyt, na który wiedzie podjazd wytyczony wzdłuż północnego stoku, a także reprezentacyjne schody kamienne. Obiekt został założony na planie prostokąta z zaokrąglonymi narożami i zamknięty wysokim, czterospadowym dachem mansardowym z lukarnami. Charakterystyczny rytm elewacjom nadają lizeny w wielkim porządku, z ozdobnymi esownicami podtrzymującymi gzyms koronujący. Pomiędzy nimi, na osiach okien ujętych w skromne opaski uszakowate, zaprojektowano ozdobne płyciny o zróżnicowanym wykroju. Fasada – trójosiowa, zwrócona w kierunku zachodnim, zaakcentowana została pięknym portalem balkonowym, który obramia główne wejście do pałacu. Profilowane ościeża z półkolistą archiwoltą flankuje para pilastrów oraz ustawionych ukośnie filarów, z głowicami korynckimi podtrzymującymi belkowanie – ozdobnie zakrępowane nad filarami, a pomiędzy nimi biegnące po odcinku koła. Na belkowaniu spoczywa kamienna balustrada z ozdobnymi przeźroczami. Wejście na balkon ujmują gierowane półwałki, a zamyka przerwany naczółek z kartuszem inskrypcyjnym w centrum. Wnętrza o układzie dwu- i trzytraktowym, zachowały do dziś sklepienia kolebkowe, kolebkowe z lunetami (sień) i żaglaste.

W r.1892 miała miejsce przebudowa budynku (poddasze, dach i część elewacji). Całości założenia dopełnia park urządzony na południowym stoku, o bardzo ciekawym - tarasowym układzie, z dekoracyjnymi murami oporowymi, bramkami i schodami, a od strony zachodniej - położony na płaskowyżu pomiędzy kościołem i pałacem - ogród regularny (dziś zupełnie zniszczony) zamknięty kamiennym murem, z wejściem po szerokich schodach terenowych. Na północno-zachodnim krańcu ogrodu wzniesiono barokowy pawilon zwieńczony kopulastym daszkiem (obecnie w stanie ruiny). Projektując całe założenie parkowo-pałacowe nie tylko doskonale wpisano je w teren z jego specyficzną konfiguracją, ale również wykorzystano walory otaczającego krajobrazu poprzez budowę wyniesionego na poziom pierwszego piętra tarasu widokowego (po stronie wschodniej).

Rezydencja niejednokrotnie była kwaterą dla znamienitych gości (przeważnie wodzów armii oblegających Kłodzko), a w dniach 2 – 4 lipca 1778r. mieszkał w niej sam król Fryderyk II Wielki. Nigdy nie brakowało chętnych do zwiedzania pałacu i parku, a po założeniu linii kolejowej z Kłodzka do Nowej Rudy(1879), ruch turystyczny stał się szczególnie ożywiony. Jednak po r.1945 ranga tego niezwykłego miejsca przestała się liczyć. W pałacu ulokowano szkołę i część wnętrz przebudowano.

Stan budynku pogarszał się, mimo remontów w r.1986 i 1991. Od r.1998 obiekt znajduje się w rękach prywatnych, ale nie poprawiło to jego kondycji - nie użytkowany i nie konserwowany, nadal niszczeje.