Zalesie to niewielka wieś, malowniczo położona w Górach Bystrzyckich, rozciągnięta wzdłuż potoku Drwina, w głębokiej dolinie między Trzcińską Górą i Kościelnicą z jednej, a Koszelą i Gajnikiem z drugiej strony. Kościółek ulokowany jest w środkowej części wsi na stoku Kościenicy, której strome zbocza nieco łagodniej w tym miejscu opadają łąkami w dolinę. Poniżej przebiega asfaltowa droga, która z doliny Bystrzycy pnie się wzdłuż potoku, by przy ostatnich, najwyżej położonych zabudowaniach wsi zmienić się w leśną ścieżkę i dalej łąkami na spłaszczonym szczycie Barczowej dotrzeć do wsi Huta.

Drewniany kościół Św. Anny to nieduża budowla wzniesiona w 1717 roku jako kaplica przedpogrzebowa. Usytuowany jest przy starym cmentarzu, na którym obok współczesnych znajdują się groby poniemieckie z okresu międzywojennego. Bryłę budynku tworzą: nawa główna i prezbiterium założone na planie prostokąta i przekryte wspólnym czterospadowym dachem, oraz dobudowane, niewielkie, również prostokątne w planie, ale przekryte dachami dwuspadowymi - kruchta wejściowa przy ścianie północnej i zakrystia przy południowej. Szczególnego charakteru nadaje całej budowli strzelista, ośmioboczna wieża na sygnaturkę z ostrosłupowym hełmem. Ściany kościoła mają konstrukcję zrębową, natomiast wieży słupowo-ramową i pokryte są od zewnątrz pionowym szalunkiem z desek. Na wszystkich połaciach dachowych leży gont. Całości nadano jednolity ciemnobrązowy kolor. Ukształtowanie przestrzeni wewnętrznej jest typowe - niewielka kruchta wejściowa, nawa z wydzielonym za pomocą łuku tęczowego prezbiterium, maleńka zakrystia z wejściem ukrytym za ołtarzem oraz empora wsparta na drewnianych słupach tuż nad wejściem głównym, to elementy często występujące w tego rodzaju świątyniach. Niepowtarzalny jest za to wystrój kościoła, tak pod względem formy jak i „treści”. Na drewnianym pułapie podzielonym listwami na płaskie kasetony oraz na balustradzie empory nieznany, ludowy artysta wymalował 56 obrazów. Malowidła powstały w roku 1720 i są wykonane w technice temperowej. Pierwotnie było ich 59, ale ok. roku 1914, przy okazji montażu nowych (niezachowanych) organów, trzy malowidła z sufitu zostały zdjęte. Większość obrazów ( z wyjątkiem trzech na emporze) przedstawia sceny ze Starego Testamentu i jest podpisana cytatem z Biblii w języku niemieckim. Takie połączenie Słowa i obrazu jako jego dopełnienia odgrywało ważną rolę w czasach reformacji, ale realizacja takiego przedsięwzięcia artystycznego w świątyni katolickiej, jest osobliwością na skalę nie tylko Ziemi Kłodzkiej. Innym, szczególnym, dziełem sztuki obecnym w kościele jest ołtarz główny, który jest starszy niż kościółek, ponieważ pochodzi z ok. 1620 roku i jest bardzo prawdopodobne, że został tutaj przeniesiony z luterańskiej świątyni. Nie zachował się jednak w swojej pierwotnej formie, gdyż ok. 1720 roku został przebudowany i uzupełniony nowymi elementami - typowymi dla sztuki katolickiej (np. zwieńczeniem przedstawiającym scenę koronacji Marii przez Trójcę Świętą). W centrum ołtarza umieszczono obraz przedstawiający patronkę kościoła – św. Annę.

Szczególnie ciekawe są malowane na drewnie manierystyczne obrazy (prawdopodobnie jedyne zachowane z tego okresu na Ziemi Kłodzkiej) umieszczone w predelli, przedstawiające historię Zbawienia, tj. kolejno: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Chrzest Jezusa i Ukrzyżowanie. Wystrój wnętrza wzbogacają jeszcze obrazy - stacje Drogi Krzyżowej, figurki Matki Bożej oraz malowidło ścienne przedstawiające św. Jana Chrzciciela. Kościół w Zalesiu jest niezwykłym miejscem, a piękne otoczenie i spokój który tam panuje, sprzyja rozmyślaniom nad ukrytą w nim Tajemnicą.