Wzniesiony z kamienia prawdopodobnie w XIV w. na skalistym, obecnie zalesionym wzniesieniu, którego stoki stromo opadają w doliny zbiegających się po jego wschodniej stronie potoków Głownia i Gołodolnik. Jego lokalizacja może być związana z potrzebą ochrony traktów przebiegających przez Przełęcz Międzyleską oraz Przełęcz nad Porębą.

Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1358. W tym czasie Otton von Glubos dzieli należące do niego dobra i jeden z wyodrębnionych obszarów, państwo Schnallenstein z zamkiem Szczerba jako centrum administracyjnym, przekazuje swojemu synowi Ottonowi Schullerowi. Losy zamku pozostają słabo poznane. Wiadomo, że funkcjonował bardzo krótko, a kres jego istnienia datuje się na okres wojen husyckich i to właśnie oddziałom husyckim przypisuje się zniszczenie zamku w roku 1428. Od tego czasu pozostaje ruiną, choć przez długi czas stanowi on jeszcze nominalny ośrodek dóbr południowo zachodniej części Ziemi Kłodzkiej, przynależnych niegdyś do państwa Schnallenstein. Założenie zostało wzniesione na planie zbliżonym do elipsy ściętej od zachodu, i tracącej owalne kształty w części północnej gdzie zlokalizowana była zabudowa mieszkalna. Dostęp do zamku był naturalnie chroniony przez strome zbocza wzniesienia, na którym stał i dodatkowo od południa i zachodu przez wykutą w skale suchą fosę. Mimo, iż kamienie z ruin były wykorzystywane jako budulec w pobliskiej Różance, do dziś zachowały się pokaźne mury obronne o wysokości sięgającej powyżej 10 metrów z bardzo dobrze zachowaną furtą wejściową po północno wschodniej stronie oraz fragmentem głównej, zachodniej bramy.

W roku 1964 oraz w latach 1986-1991 na terenie zamku prowadzone były badania archeologiczne. W trakcie prac odsłonięto pozostałości piwnic w części mieszkalnej oraz pieca typy hypokaustum, przy pomocy którego ogrzewano znajdujące się powyżej pomieszczenia. Odkryto także miejsce posadowienia pieca kaflowego na parterze i odnaleziono pochodzące z niego fragmenty kafli. Niestety z pomieszczeń części mieszkalnej powyżej piwnic nie zachowało się do dziś praktycznie nic. Jedynie nielicznym fragmentom murów przypisuje się przynależność do parteru. Badania zaowocowały także odnalezieniem wielu zabytków, głównie fragmentów ceramiki, ale także odnalezione zostały przedmioty z żelaza, szkła oraz w mniejszych ilościach z brązu i srebra.

Obecnie teren jest zagospodarowany turystycznie. Wybudowano drewniane schody wprowadzające na teren ruin od północno wschodniej strony, ustawiono tablice informujące o historii zamku oraz wzniesiono u podnóża południowych murów drewnianą wiatę – miejsce odpoczynku z paleniskiem i wyciągiem. Przez ruiny przebiega niebieski szlak turystyczny PTTK.